Emerald Bay Lookout, Lake Tahoe

De laatste volle dag in Amerika is aangebroken. Voordat we South Lake Tahoe achter ons laten, gaan we nog eerst even langs een viewpoint. Gisteren liet Bas weten daar ook geweest te zijn, schijnt prachtig te zijn.

Het is een viewpoint dat uitzicht geeft op de baai. En het bekende, enig, eilandje dat Lake Tahoe kent: Fannette Bay. Eerst nog even flink klimmen met superscherpe haarspeldbochten. Daar aangekomen komen de herinneringen van 35 jaar terug. Hier moet ik toen geweest zijn.

Het uitzicht is inderdaad geweldig. De hele omgeving van South Lake Tahoe is sowieso geweldig. Bosrijk ook. Veel outdoor activiteiten. Fietsen, kanoën, zwemmen, trails lopen, jetskieën, noem maar op. Maar wij hebben hier helaas geen tijd voor. We gaan richting Old Sacremento om daar nog even op te steken.

Verrassend is de rit er naar toe. Voor 50 mijl zien we niets anders dan naaldbomen. Ook heb ik het gevoel dat ik die 50 mijl alleen maar daal! Het metertje van de benzinetank blijft maar op dezelfde positie staan. Het is een prachtige maar vermoeiende rit.

Het is weer heet. Bloedheet. Tegen de 40 graden. Alleen maar in de schaduw lopen, maar het zweet staat toch op je rug. Voor een hapje eten komen we uit in de wereldberoemde (althans dat beweren ze) Fanny Ann's Saloon. Ook dit is weer een aparte tent. Boven de bar hangt een koets, zo'n ding uit het Wilde Westen. De zoveelste Ceasar Salad gaat bij mij naar binnen, Onze lege flessen worden gratis bijgevuld met koud water. Kijk dat is weer zo'n 9+ beleving!

De laatste mijlen van deze dag doet Dennis. Ik heb het met hem over het weer naar huis gaan. En ja hoor, daar komt weer een nummer langs dat past in het verhaal. Home. Niet van Michael Bublé, maar van Blake Shelton.We halen al een paar herinneringen op van de eerste week. De Cable Car, Alcatraz en de Baseball wedstrijd: het lijkt wel maanden geleden.

Uiteindelijk checken we deze voor deze vakantie voor het laatst in bij een motel. Dit keer in Fairfield. Op zo'n 5 kwartier rijden van San Francisco International Airport. Want dat is onze eindbestemming voor morgen. Eind van de middag vliegen we weer terug naar Nederland waar we donderdag rond het middaguur zullen landen.

Maar eerst vanavond nog 1x een bezoek aan Texas Roadhouse. Een mooie afsluiting van vandaag.

We gaan onze vrijheid natuurlijk missen. De mensen, het rijden op de wegen, de natuur, de muziek die ons vergezelde (thuis klinkt het toch anders...). Maar aan de andere kant gaan we onze familie weer zien, onze vrienden, de collega's. Het gewone eten, zegt Dennis nog. En hij kan haast niet wachten om zijn vriendin Noortje weer te zien. Hoe staat het trouwens met de verbouwing bij Spirit?

In Nederland zal ik nog een eindverslag maken en nieuwe foto's en video's plaatsen. Voor nu: iedereen bedankt die mijn verslagen heeft gelezen en de reacties

p.s.: vanavond in Texas Roadhouse de volgende tekst tegen gekomen op een t-shirt (speciaal voor Silvia en Ina):

"A day without reading is like....... no idea!