Home

Toch altijd apart zo’n laatste dag.

De auto ziet er natuurlijk niet uit. De hele kofferbak ligt vol met kleding en folders. Kleding die voldeed in Nederland (lange broek, jas, schoenen) maar hier totaal overbodig. Dus gaat de inhoud van die kofferbak mee in de motelkamer. Vreemd, maar alles lijkt gewoon weer te passen in de koffers.

Op naar het vliegveld. Helaas niet via de Golden Gate Bridge, maar via de Oakland Bay Bridge. Dit blijkt een tolweg te zijn. Truus dirigeert ons naar de meest rechterbaan en voordat we het doorhebben zijn we de tolpoortjes al voorbij zonder betaald te hebben. Ons kenteken zal wel gefotografeerd zijn en kunnen we nog iets verwachten van de autoverhuurder.

Uiteindelijk vliegen we op schema terug naar Nederland. Opnieuw is de vlucht prima. Ik zie nog een mooie samenvatting van de in 2014 gespeelde Wimbledon finale tussen Federer en Djokovic en een ontroerende film over een hond: “A Dog’s Purpose”.

Vriend Aad, die bij de douane werkt, staat als eerste ons op te wachten in de slurf. We zouden nog even figureren als drugskoerier waarbij de hond de mensen “ruikt” in het voorbijgaan. Helaas waren er op dat moment geen hond(en) beschikbaar.

Silvia, Maarten en Noortje wachten ons op. De verhalen komen natuurlijk van onze kant. Op weg naar de auto nog even de lange broek verwisselen voor de korte broek. Ik zoek een toiletruimte op. De GoPro zit in m’n lange broek. Even wegleggen, de korte broek aan en weer naar de familie. Zonder GoPro… die vergeet ik weer mee te nemen. Stom, stom, stom! We zijn al onderweg als ik erachter kom. We gaan terug en zijn weer binnen een half uur terug. Maar geen GoPro te zien. Wat een domper! Nu maar hopen dat de vinder integer is, en deze afgeeft aan Schiphol. Dan heb ik nog een kans. De GoPro kwijt zijn is het minst erge. De gemaakte beelden die ik de afgelopen weken gemaakt heb, die ben ik kwijt. Dat is veel erger. Gelukkig heb ik wel de foto’s.

De balans van ruim 3 weken USA. Uiteindelijk hebben we 3.838 mijl gereden (6.177 km.). En ongeveer 90 flesjes water gedronken. We hebben geen noemenswaardige problemen gehad. Ok, ik heb een keer een paaltje geraakt bij het achteruit parkeren..

Het waren fantastische weken, mooie mensen ontmoet. Als je jezelf openstelt, en een gesprek aangaat, dan krijg je mooie ontmoetingen. En die hebben we gehad. Twee dingen die ze in Nederland moeten overnemen van Amerika: standaard ketchup op tafel in de restaurants (althans dat vindt Dennis) en op de weg “rechtsaf slaan door rood”. Daartegenover: hoe zal een Amerikaan die voor het eerst in Nederland komt, ervaren hoe het is om iets te bestellen en de prijs moet betalen die vermeld staat. Zonder dat daar nog eens de “tax” en de min of meer verwachte “tip” voor de bediening overheen komt. En wat zal hij verschieten over de porties eten, en het bier met schuim in kleine glazen. En wat moeten al die fietsen op de weg?

Tenslotte: bij de latere verslagen heb ik nu ook nog een aantal foto’s geplaatst. Helaas dus geen nieuwe video’s.

Iedereen nogmaals bedankt voor het volgen van onze reis en jullie reacties. See you all!