Joshua Tree, Route 66

Een hete nacht was het maar toch goed geslapen. Dennis ook. We zijn weer vroeg uit de veren. Het ontbijt bij het zwembad is verrassend goed, de palmbomen maken het sfeertje helemaal af. I 

Joshua Tree dus. U2 heeft een LP naar dit park vernoemd. Dus eerst de plichtmatige foto bij de entree en we rijden verder het park in met een nummer van U2: I still haven't found what I'm looking for. Wel een tegenvaller is is dat het park vandaag een Free Entrance kent dus helaas mogen we onze pas niet laten zien.

Het duurt nog wel 3 kwartier voordat we echt 'binnen' zijn. Wat een contrast met gisteren! Nu 'glijden' we door het park. De weg is van ons. Niemand voor, niemand achter ons. De muziek stroomt uit de Ipod. Cold Hearted van Zac Brown, 39 van Queen en The snow of New York van Chris de Burgh (Linda!) komen voorbij. 

Dan zijn we echt binnen. Het avontuur kan beginnen. We volgen de voorgestelde route en daar waar Wiedes en ik het wel geloofden doet Dennis en stapje extra. "Ik rij he pap!" Maar goed ook. We komen nu op plekken waar ik niet eerder ben geweest. Dennis wordt iets te mans. Hij gaat van de gebakende paden en zoekt zijn eigen weg. Ik ben 'm kwijt totdat ik een schreeuw hoor van boven. Hij is via rotsen naar boven geklommen.

Rustig rijdend komen we aan het eind van het park en eten in Crossroad Café. Op het menu staat Mike's Mess. En wat dacht je van Messie Jessie? De groenten gaan er nog niet in bij Dennis.

De rit naar Needles is misschien nog mooier. Rustige wegen, opnieuw mooie vergezichten en voordat we het weten rijden we zomaar een stukje route 66. Dennis is zichtbaar opgetogen. We stoppen en steken op bij Roy's Café, een beroemde plek aan de route 66 ( http://www.rt66roys.com). Iedereen stopt. Iedereen maakt foto's. Ook G en Dennis. Een volgeladen bus Japanners komt net na ons. Wat een geluk! Maar wat is het heet! 108 graden Fahrenheit (ong. 43 graden Celcius).

We moeten door. Nog 70 mijl te gaan. De rit ernaar toe is wederom prachtig. Het landschap, de weg voor ons. Alles roept om de juiste muziek voor dat moment. De Ipod gaat aan. De nummers worden gekozen. Wat dacht je van Another 45 miles to go van Golden Earring? En Highway 20 Ride van de Zac Brown Band. We rijden inmiddels door het Mojave gebied, het gebied van de Indianen. Ook daar heb ik een antwoord op: Come and Get your Love van Redbone.

In het restaurant zien we dat de studenten van Oklahama de nationale titel in de wacht slepen van de Women's College World Series (baseball). We gaan steeds meer houden van basketbal en baseball.

Het was een prachtdag. Genieten met een hoofdletter. Genoten van het rijden en de muziek. De komende dagen staan Kingman, Hooverdam en Las Vegas op het programma. Ook niet verkeerd...