BACK TO USA, BELLE ISLE AQUARIUM, APPLE STROOMKABEL, NICK EN GERDA

De dag begint weer met een wandeling. Ook nu weer wat ‘bezienswaardigheden’ langs de weg.

Om je overbodige spullen te verkopen kan je deze aanbieden via een ‘Garage Sale’. Er zijn hier zelfs speciale bordjes voor. Die plant je aan de kant van de weg, zet je adres erop en wanneer je je spullen aanbiedt. Het bordje waar ik tegen aan loop ligt in het gras, ik heb ‘m natuurlijk even weer goed gezet!

Bij een benzinestation heb ik – geheel tegen mijn gewoontes in – een ‘Gold Ball’ lot gekocht. Met een beetje mazzel vlieg ik in m’n privé jet straks terug naar Nederland.

In de film komt het wel eens voorbij. De krantenbezorger die de krant bij je thuis bezorgt door de krant al rijdend in de tuin bij van de abonnee te gooien. En warempel: voor het eerst zie ik een krant mooi verpakt in plastic op het gras liggen. Ik moet zeggen, die gast moet nog eerst wel 30 meter lopen om z’n krantje te bemachtigen.

En zowaar zie ik een fietser voorbijkomen. Niet op de weg, maar op de stoep. Daar is het natuurlijk veel veiliger.. Ik kom een opgeschoten groepje jonge gasten tegen. Eén van de jongens steekt zijn had uit en ik krijg spontaan een ‘high five’. Ik voel me al echt thuis hier!

We gaan terug naar USA. Op naar m’n neef Nick en zijn vrouw Gerda. Op de snelweg worden we weer eens links en rechts ingehaald door vrachtwagens. Wij houden ons keurig aan de max. snelheid. De vrachtwagens gaan hier overheen. 

Bij de grensovergang treffen we een leuke jongedame. De gebruikelijke vragen worden gesteld, maar er is wel even een ‘fruit’ issue. Vóór de oversteek naar Canada hadden we al fruit gekocht, o.a. pruimen. Twee pruimen lagen nog op de achterbank en eigenlijk was dit niet toegestaan om deze nu weer het land in te brengen. De stickertjes op de pruimen én de charme van Gerrit geven ons het voordeel van de twijfel en na een inspectie van de kofferbak mogen we doorrijden.

Onderweg doen we nog eerst het “Belle Isle Aquarium” aan. Speciale wens van Wiedes. Dit oudste aquarium van Noord Amerika is gevestigd in Detroit. Bij de ingang staat een aardige hostess en ik geef aan dat wij speciaal uit Nederland hiervoor zijn gekomen. Het gevolg is een historisch verslag van 15 minuten over dit aquarium. Wiedes kan zich vervolgens een uur uitleven en ik focus me meer op het fotografische.

Dan zetten we nog even onze Nissan Versa op een mooi plekkie op de gevoelige plaat.

Om koffietijd arriveren we bij m’n neef en zijn vrouw. Het is een zeer warm welkom. “Mi casa es tu casa!”, zegt Nick. Het is gelijk goed. Ik lijk om m’n moeder, zegt Gerda. Nee hij lijkt meer op z’n vader, zegt Nick. Van alle 2 wat dus, en daar ben ik blij mee. Ondanks dat Nick en Gerda hier alweer zo’n 50 jaar wonen is de taal waarin wij communiceren het Westfries. Het huis is prachtig veraf gelegen vanaf de weg. Op het ruime terras achter het huis kijk je uit op een zeer groot stuk gras, omringd met bomen. Hertjes komen af en toe langs, kalkoenen zijn hun vaste gasten, mooie uitziende vogeltjes pikken van het voer wat door Gerda elke dag wordt gegeven. Alleen... hebben zij geen wifi. Geeft niks. Op 2 mijl is een MC Donalds met prima wifi bereik.

Het ‘Apple stroomsnoer’ probleem wordt opgelost! Nick rijdt ons spontaan naar een vestiging van Best Buy en verdomd: zij hebben zowaar een power cable voor deze 11 jaar oude MacBook! Ik krijg ‘m voor de helft van de prijs, omdat het een teruggebracht exemplaar blijkt. Natuurlijk wel met een amerikaanse stekker, dat wordt even een omvormer kopen in Nederland.

Teruggekomen zoeken we het terras weer op. De verhalen over de familie en onze gezinnen, over Nederland, over het waarom verhuizen door Nick en Gerda naar USA barsten los.. De tijd vliegt om. Uiteindelijk krijgen we beiden onze eigen slaapkamer met douche. De woning zien wij als een 5 sterren hotel met een gouden randje. We voelen ons zeer bevoorrecht om bij Nick en Gerda enkele dagen mogen te verblijven. Wat een gastvrijheid!

We blijven hier nog 1 of 2 dagen en zullen ook 1 of meerdere kinderen gaan ontmoeten.